INN (szwajcaria)

Inn przez pierwsze 104 km płynie w Szwajcarii, a następnie wpływa na teren Austrii w miejscowości Martina. Inn jest jedną z najciekawszych i najbardziej urozmaiconych rzek Szwajcarii. Tworzy wiele odcinków zróżnicowanych tak krajobrazowo jak i technicznie,od łatwej do ekstremalnie trudnej wody.Inn jest splywalny przez cały rok. Na odcinkach dolnych stan wody zależy od pracy zakładów w S-chanf. Wąwóz S-chanf prowadzi wystarczająca ilość wody tylko w lecie. Następne odcinki najlepsze do płynięcia są jesienią(sierpień-październik). Ze względu na topnienie lodowców latem należy liczyć się z obfitością wody. Wiosną można spotkać w korycie resztki lawin.Poniżej zamieszczamy opis najciekawszych odcinków.

Susch,przy silnej wodzie rasowa fala przy niskiej odcinek zablokowany. Po lewej ujście Susasca-Bach. Można rozpocząć przejazd tego odcinka także na Susasca-Bach.

po około 500m jazdy w dół za Susch znajduje się na lewym brzegu znajduje się miejsce do wodowania łodzi, z ograniczoną możliwością parkowania pojazdów.

drewniany most w Lavin. Rozpoczynanie tutaj spływu nie jest wskazane.

most w Giasrun, spadek i trudności zaczynają wzrastać

z prawej ujście rzeki Aua da Nuna, 40m dalej po lewej w wodzie wielki blok skalny. Za nim po lewej kluczowe miejsce wąwozu tzw . „Preussenschleuder” utworzone przez dwa bloki skalne. Cały prąd płynie na prawą skałę po czym odbija się na lewo na druga skałę. Za nią duży basen spokojnej wody do lądowania, „eskimoski” bądź pływania. Miejsce należy koniecznie obejrzeć. Przy wyższym stanie wody sytuacja w tym miejscu się zmienia. W ostatnich latach trudność tego miejsca zmalała.

po relatywnie spokojnym odcinku, woda wpada w dzikie bezładne blokowisko skał. Po prawej ściana skalna, po lewej kamienie. Zaczyna się drugi trudny punkt wąwozu tzw. „Klatka schodowa”. Lądować po lewej i koniecznie zobaczyć. Można też przenieść po lewej.

wielkie bloki skalne przegradzają nurt .Można opłynąć z lewej lub prawej.

kamienny most w Ardez. 300m przed nim zaczyna się jeszcze jedno trudne przejście. Przy niskiej wodzie wskazane płynięcie po lewej lub po prawej (w środku silny odwój). Spływ kończymy przed mostem po prawej

przed wyraźnym wysokim skalnym wzniesieniem po prawej stronie rzeki, gdzie po lewej biegnie na estakadzie droga dojazdowa do Ardez, rozpoczyna się ekstremalnie trudny odcinek. Najpierw trudna esownica ze spadkiem 1,5 m, potem około 2m spadek. Dalej po środku ekstremalny punkt tzw. „Kozia szczelina”. Przy korzystnym średnim stanie wody może być to miejsce przejezdne po lewej stronie. Normalnie należy przenieść z trudem po lewej. Potem następują jeszcze pojedyncze nieco łatwiejsze stopnie.

wiszący most dla pieszych. Poniżej mały ale trudny stopień. Krótko potem około 2m wodospad z mocnym odwojem szczególnie niebezpiecznym przy HW. Możliwość łatwego przenoszenia po prawej. Dalej trudności się kończą.

droga zbliża się do rzeki. Około 900 m poniżej ujścia Tasnanbach po lewej dogodne miejsce do lądowania.

jak tylko droga z Ardez dochodzi do rzeki można znaleźć od strony wzniesienia żwirowy plac wystarczająco duży dla zaparkowania wielu samochodów. Równolegle biegnie polna droga w dół do rzeki.

po zakręcie w prawo zaczyna się około 100m trudny odcinek (WW III- IV).

stopień z trudnym prądem przed kładką dla pieszych.

po zakręcie w prawo kolejny około 100m trudny odcinek (WW III-IV).Dalej dość trudna dzika woda (WW II-III).

stary kryty drewniany most z Scuol-Sot. Znowu zwiększają się trudności. Po zakręcie w lewo około 100m odcinek z odwojami.

most przy Faschuns. Droga prowadzi do Val S-charl. Za mostem po prawej należy się zatrzymać ,aby obejrzeć następne trudne miejsce. Woda przez blokowisko skalne spływa na lewo gdzie na skalnej ścianie tworzy powrotny walec (WW IV). Przy niskim stanie wody silne zblokowania. Przy wysokim stanie wody (Tarasp od 1183) można płynąć prawą stroną „drogą emerytów”, gdyż po lewej tworzy się bardzo trudna przyciskająca do ściany woda. Potem mamy jeszcze pojedyncze trudne przejścia i niezbyt trudna dziką wodę.

most do zakładu Pradella. Korzystne miejsce zakończenia spływu. W 1990 r prowadzone były roboty w korycie rzeki. Ich skutki trudne są do określenia.

spust wody z elektrowni Pradella poniżej Scuol. Przy maksymalnym spuście wody tworzy się na lewym brzegu silny walec. Planuje się jednak odprowadzać wodę sztolnią aż do Martiny

Pod mostem przy Weiler San Nicla w pobliżu Strada.Przy czynnych zakładach Pradella wodowskaz w Tarasp nie jest miarodajny.

spust wody z elektrowni Pradella poniżej Scuol. Wodować najlepiej przy prawym brzegu. Poniżej szerokie koryto rzeki, szybki prąd i pojedyncze piękne fale.

kryty most drewniany do Sur-En. Po prawej stronie duży często odwiedzany przez kajakarzy kemping. Dalej łatwe WW.

ujście Branclabach z lewej.

mały mostek poniżej Ramosch. Zamknięta żwirownia. Po następnym zakręcie w prawo zaczyna się „Lawinen-Schwall” odcinek ze zblokowaniami i wysokimi falami.

po relatywnie spokojnym odcinku, woda wpada w dzikie bezładne blokowisko skał. Po prawej ściana skalna, po lewej kamienie. Zaczyna się drugi trudny punkt wąwozu tzw. „Klatka schodowa”. Lądować po lewej i koniecznie zobaczyć. Można też przenieść po lewej.

kładka dla pieszych. Przed nią odcinek z silnymi falami i szybkim prądem.

most w San Nikla.

ujście potoku z lewej, poniżej Strada. Zaczyna się najdłuższy odcinek z falami. Potem trudności maleją.

most przy wiosce Sclamischot. Łatwa dzika woda .

most drogowy w Martinie. Dogodne lądowanie po lewej przy urzędzie celnym.

Początkowe slapy są dość ciekawe i bezpieczne, za każdym z nich jest duża cofka brak jest wyraźnych przeszkód w nurcie.
Potem rzeka rozlewa się szeroko, płynie w głęboko wciętej górskiej dolinie.

Bardzo ładne widoki ale na wodzie nic ciekawego.

Wreszcie przed mostem przy Faschuns rzeka znowu się zwęża, pojawiają się duże głazy w nurcie i kilka wymagających spadków. Zaraz za mostem po prawej dobre miejsce na zakończenie jeżeli nie chce się spływać ostatniej katarakty.

Sama katarakta wygląda dość groźnie, nurt wpycha na skały a przed tym kamienie w nurcie utrudniające dobre ustawienie kajaka. W rzeczywistości jednak nie nastręcza to aż tak wielkich trudności jak mogłoby się zdawać. Nurt prowadzi kajaki a pontony nawet jeśli staną na kamieniach prędzej czy później są spychane na właściwą drogę.
Słabsi mogą to miejsce obnieść po prawej brodząc w wodzie, a przy wysokiej wodzie nawet spłynąć.