ISERE

Isere to jeden z klasyków białej wody w Alpach francuskich.

Jest to  rzeka lodowcowa  a dodatkowo  przepływy regulowane są  poprzez zaporę w Tignes , dlatego jeszcze  późnym latem oferuje dobry poziom wody. Oprócz niezwykłej atrakcyjnego odcinka  slalomu, bezpośrednio za nim mamy  18,5 km interesującej ,  w większości szybkiej i mocnej białej wody.

Zwykłe spływane  odcinki górnej Isere  znajdują się  około 60 km na wschód od miasta Chambéry i około 30 kilometrów na południowy wschód od miasta Albertville. Rzeki ma swe  źródła   na granicy z Włochami około 2800 metrów nad poziomem morza, w pobliżu regionu narciarskiego Val d’Isere . Góry wokół górnego  biegu rzeki osiągają wysokość nawet do 3800 m. Łańcuch lodowców o różnej wielkości  zasila rzekę w miesiącach letnich.

W zasadzie najszybsza droga w ten rejon  prowadzi  z północy  przez tunel pod  Mont Blanc,  ponieważ jednak opłata za tunel jest bardzo wysoka (2004: 28,80 Euro / samochód),  lepiej wybrać inna drogę na przykład   poprzez jezioro Genewskie i Albertville.

40 km poniżej źródła osiąga Isere, miasteczko Bourg-St. Maurice. Na południowym skraju wsi znajduje się pod mostem drogowym do Hauteville tor slalomowy o międzynarodowej sławie . Dojazd do toru jest możliwy z    południowo zachodnich obrzeży Bourg-St. Maurice od  odgałęzienia z  drogi krajowej N 90 w kierunku na Hauteville Tą drogą trzeba jechać  około kilometra.

Bezpośrednio przy mostku nad torem slalomowym znajduje się budynek, na elewacji którego pokazywana jest ilość wody spuszczanej do rzeki powyżej toru slalomowego.  Ilość wody może się zmieniać w znacznym stopniu w ciągu 24 godzin.

Dla odcinków rzeki Isere poniżej  trasy slalomu 25 m3/s oznacza średni poziom wody. Ilość 15-30 m3/s można uznać za idealne do płynięcia. Jednak przy 30m3/s niektóre miejsca stają się dość szybkie i silne. Prądy wsteczne  są wtedy  nieliczne i bardzo małe.

Stan wody  w internecie  nie jest dostępny.

Niebieska woda w rzece jest zwykle lekko mętna z powodu lodowca a jest szara lub nawet brązowawa po opadach deszczu, co widać  na  zdjęciach poniżej.

Po obu stronach w pobliżu dolnej części trasy slalomowej znajdują  się miejsca  na namioty i kampery. Rejestracja  odbywa się w biurze  (> 45 ° N 36 ’10’ 'E 06 ° 45′ 57 ” ), które znajduje się na północnym rogu budynku przy moście. Tutaj można  również uzyskać dodatkowe informacje na temat trasy slalomowej , a także ilości spuszczanej  wody następnego dnia.

Co do powyższych miejsc noclegowych , należy zauważyć że : miejsce po południowo-wschodniej stronie toru  jest bardzo przestronne i  nadaje się szczególnie dla dużych grup. Niestety, w bardzo prosto wyposażonym bloku WC nie ma pryszniców. Jest tu też dostępne  małe jeziorko do ćwiczeń i gry w kajak polo (oznaczony obszar z bramkami). Miejsce po północno-zachodniej stronie toru , za wspomnianym wyżej budynkiem, jest dużo mniejsze, ale też ładniejsze. Stosunkowo nowe i lepiej utrzymane sanitariaty z ciepłymi prysznicami (bez monet) znajdują się w piwnicy budynku.

Noclegi są  bardzo tanie i kosztują w zależności od wielkości grupy 2,65 lub 3,65 euro za osobę. Dwa duże supermarkety znajdują się na północno-wschodnich obrzeżach miejscowości Bourg-St. Maurice.

Kto chce latem spędzić tydzień poświęcony  kajakarstwu górskiemu  w rejonie Durance, zdecydowanie powinien też zaplanować dwa dni na Isere. Wartym odwiedzenia dopływem   Isere jest  Doron de Bozel .

Opisane poniżej odcinki  Isere można  spływać indywidualnie lub w większej grupie w zależności od umiejętności.

Trasa  slalomu ma 500 m długości i od początku do końca oferuje doskonałą  białą wodę . Wysokie  spadki, silne zblokowanie  i niekończące się wiry charakteryzują tę wzorcową dla całego świata trasę . Trudności maleją w miarę pokonywania trasy w dół 

W zależności od wprawy i ilość wody, punkt startu  może być swobodnie wybrany ze ścieżek biegnących po obu stronach toru.. Ponieważ droga na prawym brzegu  nie dochodzi  do końca trasy, pływanie  zwykle kończy się na lewym brzegu w obszarze rozległej  wody powrotnej.

Dla większości kajakarzy  15-25 m3/sek) to optymalny  poziom wody. Przy takim   poziomie trudności osiągają  WW IV+  a w dolnej części spadają do WW III+.

W zależności od ilości dostarczanej wody, stopień trudności  toru jest zróżnicowany! Może się zdarzyć, że w ciągu  kilku godzin, mamy  tylko 5 lub nawet 50 m3/s.

Przy  minimalnej ilości wody 5 mm3/ s (czasami w godzinach wieczornych) trudności wynoszą  tylko do WW III. Wtedy trasa lub jej część może  być wykorzystana do ćwiczeń przez  bardziej zaawansowanych początkujących. Przy  50 m3/s (np. po obfitych opadach deszczu) mamy trudności WW IV-V. i wtedy  trasa jest dostępna tylko dla ekspertów. Zazwyczaj  ilość wody oscyluje  pomiędzy tymi wartościami.. W pełni  i późnym latem występują  przeważnie przepływy w granicach 15-25 m3/ s .

Trudniejsze górna połowa trasy slalomu , przepływ 50 m3/s rano, po nocnych opadach deszczu.

Lżejsza połowa trasy, również przy 50 m3/s (zdjęcia na górze i na dole).

Korzystanie z toru oczywiście nic nie kosztuje! Również we francuskiej wakacje tor  jest dostępny, przynajmniej w ciągu tygodnia, a jeżeli nie ćwiczą  kluby i reprezentacja to tor jest nieużywany.

Ten odcinek stanowi  najłatwiejszą część Isere.

Punkt startu  jest na końcu  toru slalomowego  Bourg-St. Maurice w dużej  cofce  na lewym brzegu . Po starcie nie ma możliwości  wycofania się . Typowy charakter  tego odcinka jest już   widoczny  na pierwszym kilometrze (patrz  zdjęcie poniżej ;przy  25 m3/s).

Mamy ciągły  bardzo szybki  przepływ, z równomiernym  dobrym  spadkiem , wysokie fale (patrz obraz wyżej przy  30 m3/s) (!), Praktycznie nie ma  przeszkód w  nurcie  a wody powrotne  są sporadyczne i bardzo małe. Jeżeli ktoś wypadnie z kajaka , będzie  płynął dłuższy dystans. Od czasu do czasu tworzą się również większe rolki. Najwyższych fal i kilku bardzo potężnych rolek można zwykle uniknąć płynąc po przeciwnej  stronie  rzeki lub tuż przy brzegu.

Ogólnie rzecz biorąc, ten 8-kilometrowy odcinek  rzeki przypomina trochę wąwóz Imst na  Inn,  z tym tylko, że nie ma aż tak dużych fal i dziur  no i rzeka jest oczywiście znacznie węższa. Z drugiej strony prędkość przepływu jest nieprzerwanie  wysoka na  całym odcinku. Poza opisanym opisanym poniżej  stawem przy kamieniołomach  nie ma tu spokojnych fragmentów.

Rzeka płynie przez szeroką dolinę. Brzegi  są częściowo porośnięte drzewami.  Niektóre z nich  rozwinęły się tu naturalnie. Tylko czasami odsłania się widok na okoliczne łagodnie wznoszące się góry  , które sięgają 3000 m wysokości.  Ale zwykle na podziwianie widoków nie ma czasu. Drzewa usytuowane nieco   bliżej  nurtu rzeki, przy średnich  i wyższych stanach wody  tworzą tylko sporadycznie niewielkie  wiry powrotne.

Poza początkowo niewidocznym  zblokowanym odcinkiem  rzeki  występującym bezpośrednio za ostrzejszym prawym zakrętem rzeki  , wszystko można za wczasu rozpoznać z kajaka.  Powyższy  zakręt  znajduje się    w przybliżeniu w połowie odcinka. W razie potrzeby można  się zatrzymać   przy niewielkiej ławicy na lewym brzegu i obejrzeć  dalszy przebieg rzeki . Za wałem, podobnie jak na całym tym odcinku, znajduje się niewidoczny z rzeki chodnik i ścieżka rowerowa. Jednak do średnich poziomów wody, wcześniejsza inspekcja tego zakrętu raczej nie jest konieczna .

Później , rzeka wpada do małego stawu powstałego po  kamieniołomie. Zaraz po tym wraca jednak do poprzedniego charakteru  (patrz zdjęcie poniżej ;. przy 25 m3 /s).

Punkt zakończenia  tego odcinka  znajduje się poniżej małej osady Gothard. Osada ta położona jest 1 km na południowy zachód od wsi Bellentre, tuż poniżej drogi krajowej N 90. Na skrzyżowaniu N 90 w Gothard, znak wskazuje „Base de Loisirs”. Jadąc małą drogą po  600 m docieramy do bardzo dużego parkingu.  (> 45 ° 33 N ’51’ ’, E 06 ° 41′ 46 ” ). Obok parkingu znajduje się na prawym brzegu miejsce  wyjścia  lub punkt wejścia dla  kolejnego odcinka rzeki. Firmy raftingowe kończą lub  rozpoczynają  swoje wycieczki także w tym miejscu.

`Base de Loisirs 'to jezioro z kąpieliskiem po lewej stronie rzeki. Wstęp jest bezpłatny  i można  polecić to miejsce na relaks po zakończonym płynięciu.Jest też tu mała restauracja .

Jest to najtrudniejszy  fragment  rzeki, która nadal  nadal płynie szeroką doliną.

Spadki i szybkość przepływu są wyższe niż w poprzedniej części. Brzegi są częściowo regulowane i umocnione głazami. Koryto rzeki jest miejscami  nieco węższe niż w poprzedniej części. Za pojedynczymi   głazami  tworzą się spadki i silne walce  Przy średnich poziomach wody tak jak na poprzednim odcinku  mamy niewiele i to  słabych  cofek. (patrz zdjęcie poniżej ;. typowa sytuacja w tej części rzeki przy  30 m3/s).

Przy niskich i średnich stanach wody możną  znaleźć  piękne miejsca do zabawy ( zdjęcie powyzej) . Jeżeli jednak  woda wyrzuci cię z takiego miejsca, to powrót  przy brzegu pod silny prąd jest bardzo trudny.

Ponieważ przy  wyższych  i nawet średnich poziomach wody prawie każde trudniejsze miejsce   musi być ocenione  z wody, przy  szybkim tempie płynięcia, ten odcinek  jest  wskazany tylko dla  kajakarzy  z dużym doświadczeniem w pływaniu na falach . W zależności od ilości wody trudności mogą się tutaj znacznie różnić . Już 5 m3 mniej lub więcej  czyni  dużą  różnicę.

Rzece przy  lewym brzegu towarzyszy trasa dla pieszych i rowerów . W zasadzie można by myśleć o przenoszeniu przy  4-5 najtrudniejszych  miejscach , tyle tylko że  znalezienie  cofek  umożliwiających zatrzymanie przed nimi  jest praktycznie bardzo trudne lub wręcz niemożliwe.

Najtrudniejsze miejsca  znajdują się od 0,5 do 1,5 kilometra przed punktem wyjścia w Aime między dwoma kładkami dla pieszych. Najpoważniejszym punktem jest bardziej zblokowana, stosunkowo szeroka katarakta  (patrz oba zdjęcia poniżej; przy 30 m3/s), którą można rozpoznać w odpowiednim czasie , jeśli to konieczne, obejrzeć z chodnika i ścieżki rowerowej na lewym brzegu.

Jest to najbardziej malowniczy odcinek Isere. Rzeka płynie przez zalesiony wąwóz, w części  tworzący kanion ze stromymi ścianami,  z dala od dróg , ścieżek pieszych i  rowerowych.

W przeciwieństwie do dwóch górnych odcinków tutaj rzeka płynie  niemal w całkowicie naturalnym korycie, bez regulowanych brzegów.  Skutkiem tego  spotykamy  wreszcie  różnorodne cofki. Dopiero na samym końcu tego odcinka  mamy brzegi  umocnione głazami.

Trudność  na pierwszych kilometrach  jest dość niska (WW II-III). Tutaj znajdziesz  w końcu czas, aby podziwiać widoki okolicznych  gór. Po 3 kilometrach, Isere przepływa przez wąwóz ze stromymi  urwiskami po obu stronach rzeki.

Charakterystyczne  tylko 5 m szerokości wejście do wąwozu (patrz  zdjęcie po prawej , przy 25 m3/ s) jest pod kątem prostym po prawej stronie rzeki.

Tu duża cześć  wody płynie na wprost  obok wejścia do wąwozu i tworzy  przed wejściem olbrzymi  wir wody powrotnej skręcający w lewo.

Przeważnie najpierw odbywa się tu okrążenie honorowe, a sytuację bada się z lewego brzegu bez wysiadania z kajaka. Następnie wpływa się do wąwozu trawersem pod prąd  na prawa stronę. Niezbyt doświadczeni  kajakarze  mogą być zmuszeni  do  powtarzania tego manewru  kilka razy, lub mogą też najpierw  obejrzeć   jak robią to rafty.

W tym wąwozie, a także na dwóch kolejnych kilometrach (patrz zdjęcie poniżej) trudności nie są znacznie większe niż wcześniej. Czasami między nieco trudniejszymi przejściami   pojawiają się również stosunkowo spokojne fragmenty.

Isere meandruje dużymi zakrętami przez głęboką leśną dolinę (patrz zdjęcie powyżej). Mamy też  kilka odosobnionych  pionowych ścian skalnych.

Na ostatnich dwóch kilometrach trudności  ponownie wzrastają do  WW III+(IV). Niestety, nie ma mozliwosci , aby mniej doświadczeni kajakarze skończyli wcześniej płyniecie.Rzeka znowu charakteryzuje się silnymi  częściowo zblokowanymi przepływami  (patrz zdjęcie poniżej przy 25m3/s) z wysokimi  falami .

Tuż przed punktem wyjścia, pod nowym mostem, mamy  jeszcze strome spadki  z zależności od poziomu wody, z niewielkimi  podmyciami głazów. Lepiej unikać w tym  miejscu  wywrotek czy też  eskimosek.

Punkt wyjścia który wkrótce następuje,  znajduje się przy moście drogowym i stacji  raftingowej poniżej miejscowości Centron. Aby go osiągnąć , należy  na wschód od miasta  skręcić w jego kierunku  z  drogi krajowej N 90, następnie jechać tą drogą około 700 m do skrzyżowania koło małego tunelu kolejowego, skręcić w lewo i przejechać przez tunel. Po kolejnych 500 metrach jadąc poprzez szeroką i  płaską dolinę osiągamy w końcu   rzekę (> N 45 ° 31 ’58’ ’, E 06 ° 35′ 57 ” ).

Uwaga: Wszystkie zdjęcia i informacje pochodzą  z 11/12 Sierpnia 2004 r, rzeka miała stan  średni (25 -30 m3 s) Wszystko było spływalne, ocena trudności odnosi się do  średniego stanu wody.